Motyw Nafs W Poezji Turecko-Tatarskiej

Motyw nafs, rozpatrywany w kontek?cie muzulma?skiej literatury religijnej, jest jednym z glównych i aktywnych motywów, który przede wszystkim ma na celu ukazanie istoty czlowieka i dynamiki jego rozwoju, stanowi?c jeden z glównych celów literatury pi?knej. Nafs (arab.?????) - w islamie, zwierz?ca (nami?tna) dusza czlowieka. Zawsze pod??a za zachciankami ciala, nakazuje czlowiekowi jedynie wykonanie zlych czynów. Jest to równie? dom i ?ródlo wszystkiego, co negatywne, gdzie gromadz? si? wszystkie zle rzeczy. W orientalnej literaturze muzulma?skiej nafs zawsze znajdowala si? w centrum uwagi. Istnieje wiele dziel literatury pi?knej autorów turecko-tatarskich, które krytykuj? ró?ne przejawy nafs w zachowaniu czlowieka. Jednak ten symbol, motyw nafs, nie byl jeszcze nigdy badany w literaturze tatarskiej. Badanie motywu nafs w uj?ciu diachronologicznym (od XIII do pocz?tku XX wieku) oraz analiza ideologicznej zawarto?ci tej koncepcji realizowanej w dzielach autorów turko-tatarskich pozwalaj? ujawnic uniwersalno?c koncepcji nafs nie tylko w uj?ciu literackim, ale i spoleczno-kulturowym.